EnglishVolhouden, de aanhouder wint zeggen ze!
Wandelen met Mila was als pup al een hele uitdaging, ze beet in onze benen (ja echt..?) en wou altijd “haar kudde” bij elkaar houden.
Het is goedgekomen hoor, allez dat eerste toch! Want dat “herder gedrag” zorgt bij het lopen ook wel voor hilarische en soms toch wel moeilijke momenten.
Het was ook een lange zoektocht van HOE we met haar konden lopen, want Mila sleurt mij over de straat als ze wil ?
Ik weet het… eigen schuld, niet genoeg disipline, geen karakter.
Maar serieus, reality check… het is mijn 2de hond en het lukt NIET. Ze weet nochtans wat “voet” en “dicht” wil zeggen hoor. Dan komt ze met een super schattig Mila sprongetje naast mij.
2 sec, wat zeg ik? 1 seconde later is ze dat al vergeten.
Stropketting dan maar, ik vind het anders te gevaarlijk.
Heel wat mensen hebben hier een mening over, een slechte mening… maar het spijt me, vaak zijn dat mensen met hele lichte honden of kleine hondjes. Mila is een kleine beer !
En euh… trekken doet ze nog ALTIJD !! Enige verschil is dat ze nu weet als IK nu even hard trek dat ze het wel voelt.
Maar het feit dat ze nog steeds trekt met de stropketting… zo pijnlijk zal het wel niet zijn ?♀️
Mijn man is sterker, die gebruikt de gewone halsband.
Om te LOPEN hebben we een harnas met een heupband (Mila die ervandoorgaat als een speer, daar heb je rugondersteuning voor nodig?)
Het gaat… alleen loopt ze niet mooi naast ons.
Maar vinden we dat erg? Neen… ze is bij ons en op bepaalde plaatsen laat ik ze gewoon los. Genieten doet ze dan!
Ik geloof 2 jaar, of 1 jaar (I don’t remember help?) heb ik haar meegenomen naar de loopsessies van Antwerpen loopt.
In het begin was het nog ok. Goed, ze was MEGA enthousiast, maar ik dacht, hey that’s my girl !
Ze trok aandacht 😉 ook van de cameraman van ATV!
En lap, een reportage over de 2 sporty spices !
Nu, hoe vaker we gingen hoe meer ik toch de indruk kreeg dat Mila het eigenlijk niet meer zo leuk vond ?
Ze begon echt histerisch te doen, zo het “typische Zwitserse herder huilen/janken”. De groep was ook zo groot, daar had ze als “schapendrijver” geen vat op, en dat was een frustratie, het werd echt vervelend, zo vervelend dat ik ook lastig werd, lastig op haar.
Terwijl, zij kon er niet aan doen. Wij namen haar mee. Maar goed dat ze dit aangaf.
Nu blijft ze iedere zondag rustig thuis en gaat ze 1x op de week met ons alleen lopen.
(met mijn lopers knie ligt het tempo voorlopig op een laag pitje, maar dat komt wel weer goed)
Mila gelukkig, wij gelukkig!!
Ik wou dit delen met jullie want ik wil maar aantonen dat het niet altijd zo easy is als het lijkt !
Wat zijn jullie ervaringen hiermee ?
Kunnen jullie zich hierin vinden ?
Herbekijk hier ons ATV “optreden” :
Liefs,
Cindy
