Hoe gaat het nu eigenlijk écht met jou?

Ondertussen een jaar verder… een jaar waarin we heel veel hebben moeten opgeven, missen, en de naam van het virus zelfs niet meer willen uitspreken. 

Het is niet altijd evident om positief te blijven… maar onze tijd is kostbaar. Zo probeer ik toch te denken. Oprecht en nog meer genieten van die kleine dingen die anders zo vanzelfsprekend leken. 

We moeten nu eenmaal allemaal volhouden Elkaar steunen en voor elkaar zorgen! 

Ik heb een openhartige blog post geschreven waarin ik niet enkel over het positieve praat, maar ook hoe het soms ECHT met me gaat. 

Eerlijk?

Ik heb in februari 2020 mijn vaste job opgezegd om fulltime zelfstandige te worden. 18 maart 2020 LOCKDOWN. In het begin was er nog geen paniek, mijn focus lag voornamelijk op nieuwe klanten zoeken voor mijn social media marketing bedrijf Clouds of Mila. Dat bleek echter niet zo vlot te gaan als dat ik dacht. Er was angst, financiële angst, bedrijven die moesten sluiten, heel wat mensen stonden plots op tijdelijke werkloosheid waardoor ze ook minder geld opdoen. 

Ik heb heel veel gehuild, maar ook besloten om alles op die moment even los te laten. Dat zijn nu eenmaal zaken waar je geen controle over hebt en die moet je even laten passeren. 

Het weer was zalig, ik begon te genieten van de vrijheid, de tijd met mijn gezinnetje. Maar ook besloot ik rustig na te denken, me bij te scholen en om weer positief te denken. 

Na al die jaren voor een baas te werken in combinatie met mijn zelfstandig bijberoep, dat begon serieus zijn tol te eisen. Ik was OP. En die 1ste lockdown, klinkt vreemd maar deed dus deugd. Ik kwam tot rust en alles kwam vanzelf ook weer op gang… 

Rollercoaster van emoties...

Ik heb het allemaal wel wat gehad nu… ik wil weer genieten, knuffelen met mensen die ik graag zie, events organiseren, niet nadenken over wat mag en wat niet. En ook geef ik toe dat ik wel wat in een soort van angst blijf verder ondernemen.

Ik krijg heel vaak de vraag wanneer er nieuwe bandana’s komen. Lieverds… hier wil ik even heel eerlijk over zijn. Sneakers and Paws is nog steeds een kleine webshop die nog maar sinds dit jaar echt aan het focussen is op wholesale, wat wil zeggen dat ik zeer actief op zoek ben naar verkooppunten. Mijn huidige aanbod is vrij groot voor een kleine webshop maar die moet ook verkocht geraken. Het zijn absoluut geen makkelijke tijden om investeringen te doen. Dus ik hoop hiervoor op begrip. 

Op een dag hoop ik zoals alle grote merken 2x per maand nieuwe collecties te mogen aankondigen, maar momenteel is dat in de harde realiteit niet mogelijk. 

Keeping it all together

Hoe lang dit alles nog gaat duren weet niemand. Helaas, maar voor nu moeten we ermee leren leven. En vooral creatief zijn! Zo ben ik met alle “oude” bandana’s van Mila naar dierenopvang Lamana getrokken en hebben we daar een hele fotoshoot georganiseerd.

De weken voor die shoot zat ik in een serieuze dip. Ik kan het moeilijk uitleggen, maar noem het een rollercoaster aan emoties. De ene dag was de andere niet, en ik was ook even mezelf niet meer. Het doet wat met een mens. 

Maar op de dag van de shoot… die beestjes hebben daar mijn emoties weer even op hun plaats gezet. Het was exact wat ik nodig had. Die emoties waar je geen controle over hebt, hebben een vreselijk overheersend effect op je geluk. Ik ben een heel enthousiast en positief iemand en ik was volledig uit balans.

Om maar te zeggen, het zijn die kleine dingen die je weer gelukkig kunnen maken. Ondertussen ben ik weer helemaal Cindy (voor nu toch). 

Social media 

Niets is wat het lijkt, natuurlijk ga ik niet posten wanneer ik weer een zoveelste huilbui heb of wanneer er voor de zoveelste keer iets fout gelopen is. I only share what i want to share, en het is correct dat ik met heel veel bezig ben, leuke projecten, mooie vooruitzichten, maar ook met heel veel (s)lopende zaken die enorm veel energie opslorpen en waarover ik 0% controle heb. Dat zijn ook zaken die ik niet kan/mag delen en waarvoor ik heel dankbaar ben dat ik de juiste mensen rondom mij heb. 

Een tijdje geleden stuurde heel wat mensen dat ik zo goed bezig was: “You are on Fire girl”, “Amai gij gaat nogal”, “Gij verdiend toch al keiveel geld?” “Hoe goed zijt gij bezig” … Tof hé? 

Bij ieder bericht begon ik te wenen. Ik hoor je denken, euh… en waarom?

Omdat ik me gefaald voelde, ik was totaal niet wat iedereen van mij dacht, dus in mijn ogen had ik gefaald en verdiende ik die lof niet.

Niets is dus wat het lijkt… maar ik ben ontzettend dankbaar voor al die reacties, they keep me going. Er zijn effectief heel wat positieve dingen om naar uit te kijken, en ik ben verdomme trots dat ik dit jaar overleefd heb! 

Een crisisjaar waar ik toch maar in overeind gebleven ben, heel veel heb bijgeleerd, zowel over ondernemen als over mezelf. 

Wees lief voor jezelf en voor elkaar

Vraag af en toe eens aan de mensen rondom je waarvan je “denkt” dat het steeds allemaal fantastisch gaat “Hoe gaat het nu eigenlijk écht met je”.

Liefs, 

Cindy